ورنر وان زيمنس در سال ۱۸۴۷ و با طراحي يك دستگاه تلگراف ابتدايي شركت زيمنس را پايهگذاري كرد. او كه در دوران جواني به علت فقر خانواده از ادامه تحصيل در دانشگاه محروم شده و به ناچار به ارتش آلمان پيوسته بود در همان دوران تحصيل در ارتش توانست هوش سرشاري را در زمينه مهندسي به نمايش گذارد و در سال ۱۸۴۲ اولين اختراع خود را به ثبت رساند.
تنها به فاصله يك سال از تاسيس شركت زيمنس، اين شركت قراردادي را براي نصب خطوط تلفن بين برلين و فرانكفورت با دولت امضا كرد. زيمنس توانست با موفقيت و در زمان مقرر از عهده انجام تعهدات خود برآيد. اجراي اين پروژه براي شركت تازه پاي زيمنس موفقيت بزرگي محسوب ميشد، اما عدم توانايي شركت در به دست آوردن پروژههاي دولتي بيشتر، اين شركت را در اوايل دهه۱۸۵۰ دچار بحران كرد.
آنچه براي رهايي از اين بحران به كمك شركت زيمنس آمد عقد قراردادهاي خارجي بود. در ۱۸۵۳ زيمنس قراردادي براي نصب شبكه تلگراف در روسيه منعقد كرد. اين شبكه عظيم فاصله ۱۰٫۰۰۰ كيلومتري فنلاند تا كرايمي (يكي از جمهوريهاي خودمختار اوكراين امروز) را پوشش ميداد. قرارداد زيمنس با دولت روسيه تامين خدمات نگهداري شبكه تلگراف را نيز در برميگرفت.
به اين ترتيب بود كه زيمنس اولين شعبه خارجي خود را در ۱۸۵۵ و در سن پترزبورگ بنا كرد. مديريت اين بخش از كار را، كارل برادر ورنر بر عهده داشت. ديگر برادر ورنر يعني ويلهم نيز در ۱۸۵۸ شعبه ديگر شركت را در بريتانيا تاسيس كرد.